Οι περισσότερες σπουδαίες γυναίκες ηθοποιοί καταφέρνουν να υποδυθούν μια καλόγρια κάποια στιγμή στην καριέρα τους: ένα είδος θεατρικής ιεροτελεστίας που έρχεται σε πολλές στα χρόνια της grande dame. Η Ιζαμπέλα Ροσελίνι, ωστόσο, τσέκαρε αυτό το κουτάκι στην πρώτη της κιόλας εμφάνιση στην οθόνη, σε ηλικία 24 ετών: στο ελάχιστα μνημονευόμενο μιούζικαλ του Βινσέντε Μινέλι, Όταν η Γυναίκα Θέλει, του 1976, σε έναν μικρό ρόλο απέναντι στη μητέρα της, τον θρύλο της οθόνης και τρεις φορές βραβευμένη με Όσκαρ, Ίνγκριντ Μπέργκμαν.
«Η μαμά μου υποδυόταν μια εκκεντρική κόμισσα, η οποία πεθαίνει, και σκέφτηκε ότι μια από τις καλόγριες που τη βοηθούσαν να πεθάνει θα μπορούσα να είμαι εγώ», θυμάται.
«Επειδή μοιάζαμε μεταξύ μας, σκέφτηκε ότι θα ήταν ενδιαφέρον για την κόμισσα να δει τον νεαρό εαυτό της σε μένα, σε ένα είδος παραίσθησης. Αλλά επίσης, νομίζω ότι ήθελε να με βάλει στον πειρασμό να γίνω ηθοποιός, επειδή αγαπούσε τόσο πολύ την υποκριτική».
Κάνει μια γκριμάτσα στην ανάμνηση. «Δεν ήταν καθόλου επιτυχής».
Στα 72 της χρόνια, η Ιζαμπέλα Ροσελίνι χαίρεται να αναλαμβάνει μικρότερους ρόλους με λιγότερες ατάκες και συγκεντρωμένο αντίκτυπο
«Η καθολική εκκλησία είναι πολύ πατριαρχική»
Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, η Ιζαμπέλα Ροσελίνι φόρεσε και πάλι μια περούκα, με μάλλον πιο επιτυχημένο αποτέλεσμα, στο συναρπαστικό θρίλερ του Έντουαρντ Μπέργκερ για το Βατικανό, το Κονκλάβιο.
Υποδυόμενη την αδελφή Άγκνες, μια αυστηρά άγρυπνη καλόγρια που επιβλέπει το νοικοκυριό για μια παπική εκλογή με υψηλά διακυβεύματα, είναι μια απατηλά ήσυχη φιγούρα στο παρασκήνιο για μεγάλο μέρος της διαδικασίας – τελικά της παραχωρείται ένας σύντομος, καταιγιστικός λόγος που ανατρέπει την ταινία στον άξονά της.
«Παίζω μια σκιά», λέει. «Η καθολική εκκλησία είναι πολύ πατριαρχική, οι καρδινάλιοι είναι μόνο άνδρες, αλλά οι μοναχές δεν είναι υποταγμένες. Έχουν τεράστια δύναμη. Ήταν σημαντικό να υπογραμμίσουμε τη σιωπή τους, αλλά αυτή η σιωπή δεν χρειάζεται να είναι ανίσχυρη. Μεγάλωσα στη Ρώμη και πήγα σε καθολικό σχολείο. Ήξερα πώς να το παίξω αυτό γιατί το έζησα».
Στα 72 της χρόνια, η Ιζαμπέλα Ροσελίνι χαίρεται να αναλαμβάνει μικρότερους ρόλους με λιγότερες ατάκες και συγκεντρωμένο αντίκτυπο.
Υποδυόμενη την αδελφή Άγκνες, θυμήθηκε τη μακρά καριέρα της ως μοντέλο και κάτι που έμαθε από τον φωτογράφο Ρίτσαρντ Άβεντον: «Είπε, αν κάνεις μόντελινγκ, υποδύεσαι. Είσαι σαν μια σιωπηλή σταρ του κινηματογράφου, επειδή τα μοντέλα δεν έχουν λόγια, αλλά εξακολουθούν να συναισθάνονται. Δεν είσαι παρών μόνο αν έχεις διάλογο. Ως Άγκνες, δεν έχω πολλούς διαλόγους, αλλά είμαι σίγουρα παρούσα».
«Νομίζω ότι η μητέρα μου ήθελε να με βάλει στον πειρασμό να γίνω ηθοποιός, επειδή αγαπούσε τόσο πολύ την υποκριτική»
Η παύση της καριέρας λόγω ηλικίας
«Η μητέρα μου πέθανε όταν ήταν 67 ετών, νεότερη από ό,τι είμαι εγώ τώρα. Αλλά μου έλεγε ότι μερικές φορές οι ηθοποιοί έχουν μια πτώση στην καριέρα τους όταν δεν είναι ούτε νέοι ούτε γέροι, Από τα 45 έως τα 55 ή τα 60» λέει η Ιταλίδα σταρ.
«Δεν είναι ότι δεν μπορείς να έχεις ερωτικά ενδιαφέροντα, αλλά αυτή η ιστορία δεν λέγεται. Αλλά μετά, όταν μεγαλώνεις, είπε, παίρνεις περισσότερους ρόλους».
Στη μέση ηλικία, με τίτλους όπως το Μπλε Βελούδο και το Ο Θάνατος σου Πάει Πολύ στο όνομά της, η Ιζαμπέλα Ροσελίνι αισθάνθηκε ότι οι ρόλοι έφθιναν, όπως είχε προειδοποιήσει η Μπέργκμαν.
Έτσι, γύρισε στο πανεπιστήμιο, σε μια ακαδημαϊκή επιδίωξη πολύ διαφορετική από τις πρώτες σπουδές της στον σχεδιασμό κοστουμιών στην Ακαδημία Ενδυματολογίας και Μόδας της Ιταλίας – επιστρέφοντας αντ’ αυτού στο παιδικό της πάθος για τα ζώα.
«Έκανα μεταπτυχιακό στην ηθολογία, που είναι η επιστήμη της συμπεριφοράς των ζώων, και άρχισα να κάνω τις δικές μου μικρές ταινίες σχετικά με αυτό, και άρχισα να γράφω μονολόγους. Έτσι δημιούργησα μια παράλληλη καριέρα με την υποκριτική μου». Χαμογελάει. «Αλλά μετά η υποκριτική επέστρεψε».
Όταν στα 43 της χρόνια τα στελέχη της Lancôme της είπαν ότι ήταν πολύ μεγάλη για να εκπροσωπεί τη μάρκα, την απομάκρυναν με συνοπτικές διαδικασίες
«Είσαι πολύ μεγάλη για τη Lancôme»
Δεν ήταν μόνο οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι που εγκατέλειψαν την Ιζαμπέλα Ροσελίνι στα 40 της: η καριέρα της ως μοντέλο -ιδιαίτερα, η καμπάνια της ως πρόσωπο των καλλυντικών Lancôme που την καθόρισε ως διασημότητα- δέχτηκε επίσης ένα χτύπημα.
Όταν στα 43 της χρόνια τα στελέχη της Lancôme της είπαν ότι ήταν πολύ μεγάλη για να εκπροσωπεί τη μάρκα, την απομάκρυναν με συνοπτικές διαδικασίες.
«Το σκεπτικό τότε ήταν ότι η διαφήμιση απευθύνεται σε όνειρα και ότι οι άνθρωποι ονειρεύονται να είναι νέοι», λέει η ίδια.
«Αλλά αυτό δε φαινόταν να είναι το κυρίαρχο όνειρο. Η έρευνα μάρκετινγκ λέει ότι οι γυναίκες εκτιμούν μια 42χρονη που διαφημίζει κρέμα αντιγήρανσης αντί για μια 20χρονη. Στην αρχή, υπήρξε αντίδραση από κάποιους πελάτες που προσβλήθηκαν που με άφησαν, και σκέφτηκα, ίσως με πάρουν πίσω με κάποιο τρόπο. Αλλά μετά πέρασαν 20 χρόνια».
Το 2016, σε ηλικία 63 ετών, η Ιζαμπέλα Ροσσελίνι εξεπλάγην όταν έλαβε ένα τηλεφώνημα από τη Lancôme, προσκαλώντας την να επιστρέψει. «Η διαφορά τώρα είναι ότι οι διευθυντές είναι γυναίκες»
Η δικαίωση ποοοολλά χρόνια μετά
Το 2016, σε ηλικία 63 ετών, η Ιζαμπέλα Ροσσελίνι εξεπλάγην όταν έλαβε ένα τηλεφώνημα από τη Lancôme, προσκαλώντας την να επιστρέψει. «Η διαφορά τώρα είναι ότι οι διευθυντές είναι γυναίκες».
Και καταλαβαίνουν ότι αυτή η ιδέα του μακιγιάζ που χρησιμοποιείται μόνο ως εργαλείο έλξης είναι περιοριστική.
Επειδή το μακιγιάζ είναι για όλους: είναι πολύ πιο συμπεριληπτικό και είναι ένα εργαλείο δημιουργικότητας.
Αλλά όταν με κάλεσαν, τους ρώτησα, αν απλώς θέλετε έναν μεγαλύτερο άνθρωπο επειδή θέλετε να είστε συμπεριληπτικοί, γιατί να μην καλέσετε την Έλεν Μίρεν ή τη Μέριλ Στριπ; Με εμένα θα έχετε την αντιπαράθεση με τον Τύπο γιατί θυμούνται όταν δεν ανανεώσατε το συμβόλαιό μου. Αλλά είπαν, όχι, μπορείς να εκπροσωπήσεις αυτή την αλλαγή στην κοινωνία, γιατί έχεις βρεθεί και στις δύο πλευρές της».
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας Κονκλάβιο
O όρος Nepo Baby την κάνει να γελάει
Ως κόρη όχι μόνο της Μπέργκμαν, αλλά και του σεβαστού Ιταλού νεορεαλιστή σκηνοθέτη Ρομπέρτο Ροσελίνι, την προσβάλλει η συζήτηση γύρω από τον όρο «nepo baby»; Ζαρώνει τα φρύδια της. Μετά από ένα δευτερόλεπτο, γελάει. «Ω, nepo όπως νεποτισμός;».
Αφήνοντας αυτό στην άκρη, έχει ανάμεικτα συναισθήματα για το θέμα, καθώς έχει διαπιστώσει ότι η κληρονομική διασημότητα είναι κάτι σαν δίκοπο μαχαίρι στην αρχή της καριέρας της.
«Φυσικά ανοίγει πόρτες, γιατί οι άνθρωποι είναι περίεργοι να σε δουν», λέει. «Αλλά δεν ξέρω αν ήταν πλεονέκτημα. Η κρίση είναι πολύ πιο αυστηρή, και δεν έχεις χρόνο να εξελιχθείς».
Λάμπει από περηφάνια όταν μιλάει για τους γονείς της και ακόμα μελετά τις ταινίες που έκαναν -επισημαίνει ότι φοράει τα κοσμήματα της μητέρας της από τα γυρίσματα της ταινίας, Ταξίδι στην Ιταλία, το υπέροχο, πικρό γλυκό δραματικό έργο που έκαναν μαζί η Μπέργκμαν και ο Ροσελίνι όταν η κόρη τους ήταν μόλις νήπιο.
«Όταν είσαι μικρό κορίτσι, δεν ξέρεις», λέει. «Νόμιζα ότι οι γονείς ήταν απλώς διάσημοι, καταλαβαίνεις;». Θυμάμαι που πήγαινα στο σχολείο και ρωτούσα τους φίλους μου, είναι η μαμά μου διάσημη όπως η Τζόαν Κρόφορντ; Και η Γκρέτα Γκάρμπο; «Δεν το καταλάβαινα».
Η απόφαση της solo προσωπικής ζωής
Η κόρη της Ροσελίνι μεγάλωσε συνηθισμένη να βλέπει το πρόσωπο της μητέρας της σε διαφημίσεις αν και δεν το συνέδεσε αμέσως με τη διασημότητα. «Όταν έκανα τις διαφημίσεις της Lancôme, ήταν παντού, σε κάθε αεροδρόμιο.
»Και η κόρη μου πήγαινε στο σχολείο, ήταν πέντε ή έξι, και τους δίδασκαν να θυμούνται το επώνυμό τους και τη διεύθυνσή τους σε περίπτωση που χαθούν. Οπότε ρώτησαν την Ελέτρα: αν χαθείς, τι κάνεις;
Και είπε, λοιπόν, θα καθίσω κάτω από την αφίσα της μαμάς και θα με βρει». Ο πιο διάσημος ρόλος της Ιζαμπέλα Ροσελίνι στην οθόνη, ως κακοποιημένη τραγουδίστρια νυχτερινού κέντρου στον προαστιακό εφιάλτη του Ντέιβιντ Λιντς, Μπλε Βελούδο, οδήγησε σε μια πενταετή σχέση με τον ίδιο τον Λιντς· στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ήταν αρραβωνιασμένη με τον Γκάρι Όλντμαν για δύο χρόνια πριν χωρίσουν.
Μετά από μια τέτοια σειρά από υψηλού προφίλ ρομάντζα, ωστόσο, είναι ευτυχώς χωρίς σύντροφο τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια.
Είναι συνειδητή η απόφαση να παραμείνει μόνη;
Κουνάει το κεφάλι της. «Νομίζω ότι έτσι είναι η ζωή». Είχα παιδιά και ήταν δύσκολο να έχω μια σχέση με έναν άντρα που δεν ήταν ο πατέρας τους. Και άρχισα να σκέφτομαι, εντάξει, θα φροντίσω τα παιδιά και όταν μεγαλώσουν, θα είμαι διαθέσιμη για έναν σύντροφο.
»Αλλά τότε ανακάλυψα, πρέπει να πω, τη μεγάλη ηρεμία του να είσαι μόνος».
Κάνει μια παύση, σαν να θέλει να απολαύσει τα λόγια. «Έχω ελευθερία κινήσεων».
«Ίσως αν είχα βρει κάποιον και είχα ερωτευτεί,» λέει αδιάφορα, χωρίς να ολοκληρώσει τη σκέψη. «Αλλά δεν έψαχνα για σύντροφο απλώς για να μην είμαι μόνη, γιατί δεν ήμουν μόνη».
Όταν είσαι με κάποιον, γίνεσαι πολύ ευάλωτος στις αναταραχές του άλλου. Έτσι, κατάφερα να διατηρήσω μια ισορροπία και μια συγκέντρωση που μου επέτρεψαν να σπουδάσω και να αποκτήσω μεταπτυχιακό τίτλο στα 50 μου.
Μπορούσα απλώς να εστιάσω σε αυτό που ήθελα να κάνω όταν ήμουν 14.
Μιλώντας για τη γήρανση
«Ξέρεις, αποκτάς ρυτίδες και παχαίνεις και χάνεις μια μορφή ομορφιάς – αυτό είναι αλήθεια».
«Αλλά ποτέ δεν μιλά κανείς για την ελευθερία που έρχεται με αυτό». Περισσότερο από ελευθερία, μια ελαφρότητα. Όταν είσαι νέος, έχεις τόσα πολλά πράγματα να αποδείξεις. Πρέπει να αποδείξεις ότι είσαι έξυπνος, ότι είσαι οικονομικά ανεξάρτητος, ότι είσαι καλός γονιός. Υπάρχουν τόσες πολλές υποχρεώσεις. Και όταν γερνάς, δεν αποδεικνύεις τον εαυτό σου πια. Δεν ξέρω αν είμαι τόσο έξυπνη ή όχι. Είμαι αυτή που είμαι. Αρχίζεις να λες, αν δεν κάνω αυτό που θέλω να κάνω τώρα, δεν θα το κάνω ποτέ. Και η ζωή γίνεται πιο διασκεδαστική».
*Η ταινία Κονκλάβιο (Conclave) κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες του Ηνωμένου Βασιλείου την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου.
*Με στοιχεία από theguardian.com
Πηγή: www.in.gr