«Το μήνυμά μου σε όλες τις γυναίκες είναι το εξής: Να προσέχετε τον εαυτό σας, ό,τι κι αν γίνει. Η ζωή είναι μικρή», λέει η Νουρ Αλ-Γκαμάρι, μια αισθητικός από την Γάζα.
Το κομμωτήριο της είναι μια μικρή μπλε σκηνή ανατολικά της πόλης της Γάζας με ένα μόνο τραπέζι στο εσωτερικό της, πάνω στο οποίο υπάρχει ένας κατεστραμμένος καθρέφτης, εργαλεία αποτρίχωσης, ενυδατικές κρέμες και λίγο μακιγιάζ.
Έξω από τη σκηνή, κρέμεται μια λευκή χειρόγραφη πινακίδα, κοντά στην κουρτίνα της εισόδου, που γράφει: «Το κομμωτήριο της Νουρ».
Γυναίκα περπατά εν μέσω των συντριμμιών που άφησε πίσω του ο πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας, Πηγή: Reuters
«Το κομμωτήριο της Νουρ»
Η επιγραφή μαρτυρά το όνειρο μιας νεαρής γυναίκας που εγκατέλειψε τη νοσηλευτική για να ακολουθήσει την αγάπη της για τα μαλλιά και το μακιγιάζ.
Το έστησε πριν από περίπου τρεις εβδομάδες σε ένα κατεστραμμένο πεζοδρόμιο, τη μόνη διαθέσιμη επιλογή όταν η ίδια και η οικογένειά της επέστρεψαν στο βορρά από τον εκτοπισμό τους στο νότο.
«Από τότε που άνοιξα, τόσες πολλές γυναίκες ήρθαν σε μένα με σπαρακτικές ιστορίες … για την απώλεια των οικογενειών τους και των αγαπημένων τους προσώπων. Έρχονται εξαντλημένες, με τα πρόσωπά τους στραγγισμένα από φως», δήλωσε η Νουρ.
Η ιδέα ενός κομμωτηρίου ομορφιάς εν μέσω πολέμου μπορεί να φαίνεται περίεργη, λέει, αλλά η περιποίηση μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες.
«Οι γυναίκες έρχονται σε μένα από σκηνές, υπερπλήρη σχολεία ή τα ερείπια των κατεστραμμένων σπιτιών τους.
»Προσπαθώ να τους προσφέρω μια στιγμή παρηγοριάς, μια μικρή απόδραση. Ο κύριος στόχος μου είναι να φύγουν νιώθοντας έστω και λίγο πιο ανάλαφρες, λίγο πιο ευτυχισμένες».
Ομορφιά εν μέσω πολέμου
Η Νουρ πιστεύει ότι ο πόλεμος ήταν ιδιαίτερα σκληρός για τις γυναίκες στη Λωρίδα – τους στέρησε τα σπίτια και την ασφάλειά τους και την ικανότητά τους για αυτοφροντίδα, καθώς έριχναν την ενέργειά τους στην επιβίωση.
«Είδα πολλές γυναίκες των οποίων το δέρμα είχε καεί εντελώς από τον ήλιο, επειδή ζούσαν σε σκηνές, μαγείρευαν συνεχώς σε φωτιές από ξύλα, έπλεναν τα ρούχα με τα χέρια και κουβαλούσαν βαριά δοχεία νερού», λέει.
«Συν τοις άλλοις, δεν έχουν καμία ιδιωτική ζωή στους υπερπλήρεις καταυλισμούς εκτοπισμού, για να μην αναφέρουμε τον φόβο, τους βομβαρδισμούς και όλες τις φρικαλεότητες του πολέμου».
Και όμως, λέει, είχε πελάτισσες όλων των ηλικιών που αισθάνονται ότι η αυτοφροντίδα είναι απαραίτητη γι’ αυτές.
«Γνώρισα πολλές γυναίκες που δεν άντεχαν ούτε μια ‘αδέσποτη’ τρίχα στο πρόσωπο ή στα φρύδια τους. Κάποιες ερχόντουσαν σε μένα κάθε εβδομάδα, άλλες τακτικά ή περιστασιακά», λέει η Νουρ.
Θυμάται μια πελάτισσα που είχε κάποτε, μια γυναίκα στις αρχές της δεκαετίας του ’30 που είχε περάσει ένα τεράστιο τραύμα όταν οι γονείς της και όλα τα αδέλφια της σκοτώθηκαν σε ισραηλινή αεροπορική επιδρομή.
Η αντιμετώπιση της απώλειας σήμαινε ότι η γυναίκα έχασε κάθε επιθυμία να κάνει οτιδήποτε.
«Την κατάλαβα τόσο πολύ», λέει η Νουρ.
«Της έκανα μια πλήρη θεραπεία – κλωστή, διαμόρφωση φρυδιών, κούρεμα, ακόμη και δωρεάν μασάζ και μάσκα προσώπου. Όταν κοίταξε στον καθρέφτη, τα μάτια της γέμισαν δάκρυα χαράς».
Γυναίκες στη Γάζα περιμένουν στην ουρά για να λάβουν ψωμί από φούρνο, Πηγή: Reuters
Κρατώντας τα όνειρα
Ο πόλεμος του Ισραήλ κατά της Γάζας ξεκίνησε ακριβώς την ώρα που η Νουρ ονειρευόταν, καταστρώνοντας τα σχέδια για το δικό της κέντρο αισθητικής.
Όπως συνέβη σε όλα τα άτομα που κατοικούσαν στη Γάζα, η ζωή και τα σχέδιά της ανατράπηκαν καθώς η ίδια, οι γονείς της και τα οκτώ αδέλφια της αναγκάστηκαν να φύγουν νότια μετά από ισραηλινές εντολές εκκένωσης.
Για τους δύο πρώτους μήνες, οι μόνες σκέψεις της ήταν η επιβίωση και η βοήθεια προς την οικογένειά της, λέει.
«Αλλά μετά τους πρώτους μήνες, όταν εγκατασταθήκαμε σε έναν καταυλισμό εκτοπισμένων στα νότια, άκουσα γυναίκες να λένε πράγματα όπως: ‘Μακάρι να υπήρχε ένα κομμωτήριο ή ένα κομμωτήριο κοντά, ώστε να μπορούσαμε να φροντίσουμε λίγο τον εαυτό μας’.
Εγώ απαντούσα: «Είμαι αισθητικός!»» Η Νουρ γελάει.
«Οι γυναίκες με άρπαζαν σαν να είχαν μόλις βρει έναν θησαυρό και άρχιζα αμέσως να δουλεύω».
Ορισμένες γυναίκες έρχονταν σε αυτήν, ενώ εκείνη πήγαινε σε άλλες στις σκηνές τους – ανάλογα με τις ανάγκες τους.
Τώρα, η δουλειά της έχει γίνει βασική πηγή εισοδήματος για εκείνη και την οικογένειά της κατά τη διάρκεια του πολέμου, παρόλο που έχει πέντε έως οκτώ πελάτες της την ημέρα.
«Μένω εδώ, καταλαβαίνω την πραγματικότητα», λέει, εξηγώντας γιατί κρατά τις τιμές της χαμηλές.
Παλαιστίνια γυναίκα μαζεύει την μπουγάδα της στη Γάζα, Πηγή: Reuters
«Ο πόλεμος μας γέρασε»
Δίπλα στη Νουρ, στέκεται η Αμάνι – καλή πελάτισσα της Νουρ. Της ζητά να της βάψει τα μαλλιά.
«Δεν υπάρχει νερό σε αυτή την περιοχή», εξηγεί. «Η βαφή χρειάζεται τρεχούμενο νερό και η σκηνή μου είναι στο πεζοδρόμιο, περικυκλωμένη από καταστροφή – δεν υπάρχει νερό, ούτε ηλεκτρισμός, ούτε τίποτα.
«Αρκούμαι με τον πιο απλό εξοπλισμό και προσφέρω μόνο βασικές υπηρεσίες».
Η Αμάνι αναστενάζει, περνώντας τα δάχτυλά της μέσα από τα γκρίζα μαλλιά της κάτω από το χιτζάμπ της.
«Είχα μόνο μερικές γκρίζες τρίχες. Αλλά τώρα, είναι παντού. Αυτός ο πόλεμος μας γέρασε», λέει με ένα θλιμμένο χαμόγελο.
Η Νουρ συνεχίζει λίγο αργότερα: «Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, θέλω να τελειώσει αυτός ο πόλεμος, ώστε να επεκτείνω την επιχείρησή μου, να μετακομίσω σε ένα κατάλληλο κέντρο αισθητικής και να προσφέρω σε περισσότερες υπηρεσίες.
«Αλλά το μήνυμά μου σε όλες τις γυναίκες είναι το εξής: Να προσέχετε τον εαυτό σας, ό,τι κι αν γίνει. Η ζωή είναι μικρή».
*Πηγή: Al Jazeera, Κεντρική Φωτογραφία: Παλαιστίνια στέκεται σε λόφο στη Γάζα με την γάτα της στον ώμο, Πηγή: Reuters
Πηγή: www.in.gr