Εικόνες βγαλμένες από παραμύθι, τοπία που απαλλάσσουν από έννοιες και παρά τη ραγδαία αύξηση τουρισμού και το ευρωπαϊκό touch, το Μαυροβούνιο πέτυχε γιατί δεν προσπαθεί να πείσει ότι ανήκει στη Δύση.
Μontenegro, Crna Gora, Black Mountain: από µόνο του το όνοµα φέρνει στο νου ροµάντζο «ζυµωµένο» µε δράµα. Σε ένα ταξίδι εδώ θα τα ζήσετε και τα δύο µε διάφορους τρόπους, διερευνώντας τη γη του. Λουσµένο στο άρωµα των άγριων βοτάνων, των κωνοφόρων δέντρων και των ανθών της Μεσογείου… το Μαυροβούνιο είναι πραγματικά τόσο μαγικό όσο ακούγεται.
Το «Μόντε Κάρλο» των Βαλκανίων
Η ιστορία του
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια χώρα… σε ένα παζλ χωρών, που πλέον απολαμβάνουν την ανεξαρτησία τους, η εν λόγω απέκτησε την αυτονομία της, ως ξεχωριστό κράτος, μόλις το 2006, έχει έκταση σχεδόν 10 φορές μικρότερη από εκείνη της Ελλάδας, ενώ η στενή παραλιακή της ζώνη δεν ξεπερνά τα 300 χλμ. Το Μαυροβούνιο έχει ακτές νοτιοδυτικά στην Αδριατική θάλασσα, συνορεύει δυτικά με την Κροατία, τη Βοσνία Ερζεγοβίνη στα βορειοδυτικά, τη Σερβία στα ανατολικά και την Αλβανία στα νότια.
Κι όμως, αυτή η χώρα αποκαλείται το «Μόντε Κάρλο» των Βαλκανίων και είναι πόλος έλξης των rich & famous, που… παρέα με τα ιστιοφόρα και τις θαλαμηγούς τους, αφήνουν την ιταλική και γαλλική Ριβιέρα και κατευθύνονται στο νέο ακατέργαστο σχεδόν ακόμα διαμάντι της Αδριατικής.
Το ερώτημα που προκύπτει με αυτά τα δεδομένα είναι… πώς αυτή η μικρή χώρα έχει καταφέρει να γίνει σημείο αναφοράς των επισκεπτών της μεσογειακής λεκάνης; Τι είναι αυτό που κατάφεραν οι κάτοικοί της, μέσα σε τόσα λίγα χρόνια και από έναν εν δυνάμει τουριστικό προορισμό την ανήγαγαν στο next big thing στη Μεσόγειο;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Κρυμμένο πίσω από τα βραχώδη βουνά, είναι η μόνη χώρα στη νοτιοανατολική Ευρώπη, που παρέμεινε ανεξάρτητη στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας καθώς λόγω της γεωγραφικής της θέσης κατάφερε να αποκρούσει όλες σχεδόν τις επιδρομές που δέχτηκε στην Ιστορία.
Στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 αποτελούσε το Sant Tropez της Αδριατικής. Με τους Σοφία Λορέν, Ρίτσαρντ Μπάρτον, Ελίζαμπεθ Τέιλορ και άλλους jet setters να λατρεύουν αμετανόητα την περιοχή για τις ομορφιές της, σήμερα έχει ανακτήσει ένα μέρος εκείνης της αίγλης, με διεθνούς φήμης πολυτελή resorts να δίνουν το «παρών».
H ακτογραμμή του Μαυροβουνίου δείχνει να ξαναζεί τις ένδοξες στιγμές εκείνων των δεκαετιών! Απολαμβάνει high-end τουρισμό, χάρη στις μαρίνες, τις κοσμικές παραλίες και τις υψηλού επιπέδου παρεχόμενες υπηρεσίες και δύσκολα θα βρεθεί κάποιος εκεί τυχαία. Αν την επισκεφτείς μία φορά το πιο πιθανό είναι να επιστρέψεις…
Πρωτεύουσα είναι η Ποντγκόριτσα (Podgorica), σκαρφαλωμένη στα βουνά, χτισμένη στη συμβολή των ποταμών Moraca και Ribnica, μια πόλη χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, που φαίνεται να αναζητά ακόμα ταυτότητα. Η ίδια δεν είναι πόλος έλξης τουριστών, ενώ οι δύο παραθαλάσσιες πόλεις η Μπούντβα (Budva) και η Κότορ (Kotar ή kotor) έχουν ήδη κερδίσει το στοίχημα.
Η top τουριστική Μπούντβα
Η Μπούντβα (Budva), η «πρωτεύουσα» του τουρισμού και μια από τις ωραιότερες Μεσαιωνικές πόλεις της Μεσογείου, μπορεί να διαθέτει λίγα αξιοθέατα και ακόμη λιγότερες παραλίες, όμως αποτελεί δυνατό χαρτί στο τουριστικό χάρτη της χώρας. Στη μαρίνα της, θα δείτε αραγμένα πολυτελή γιοτ τουριστών, που δεν θα διστάσουν να ξοδέψουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Η μαρίνα βρίσκεται βόρεια της Παλαιάς Πόλης και από εκεί ξεκινά και η Σλοβένσκα Ομπάλα, που είναι ο πεζόδρομος περιπάτου.
Ανάμεσα στις αμμώδεις παραλίες της Μπούντβα, σίγουρα θα υπάρξουν περισσότερες από μια, που όχι απλά θα σας γοητεύσουν… αλλά θα σας μαγέψουν! Ασφαλείς και καθαρές έχουν επίσης συγκεντρώσει και τη νυχτερινή ζωή της πόλης αλλά συχνά πραγματοποιούνται και διαφόρων ειδών events. Η Μπούτβα λοιπόν είναι αυτή που επιλέγεται από πολλούς -κυρίως- για τις εκπληκτικές παραλίες που χαρακτηρίζουν τη γύρω περιοχή, και πιο συγκεκριμένα αυτές που φτάνουν μέχρι το θέρετρο Sveti Stefan, σε μια διαδρομή περίπου 9 χλμ. πλάι σε κρυστάλλινα νερά και παραμυθένιες ακρογιαλιές.
Πηγή: www.travelstyle.gr