Έως πριν από μερικές δεκαετίες, οι βιολόγοι υποτιμούσαν τη σεξουαλική συμπεριφορά των θηλυκών θηλαστικών, θεωρώντας την «απλή» και «παθητική». Αυτή η παρανόηση προέκυψε από μια επιστήμη κυρίως ανδροκρατούμενη, που επικεντρωνόταν στις συμπεριφορές των αρσενικών και περιθωριοποιούσε τη δράση των θηλυκών – δημιουργώντας έτσι έναν αξιολογικά μεροληπτικό επιστημονικό λόγο
Η κατάσταση όμως άρχισε να αλλάζει με την έλευση γυναικών επιστημόνων όπως οι Τζέιν Γκούντολ, Ντιάν Φόσεϊ και Μπιρούτ Γκαλντικάς, που έθεσαν σε αμφισβήτηση και άλλαξαν τα δεδομένα της έρευνας. Ωστόσο, η πραγματική επανάσταση ήρθε χάρη στις μελέτες της Σάρα Μπλάφερ Χρντί και της Έιμι Πάρις, που έθεσαν τα θεμέλια του «darwinist feminism» (δαρβινικός φεμινισμός) — μιας προσέγγισης που άντλησε από τις θεωρίες του Δαρβίνου εργαλεία υπέρ του αγώνα κατά των στερεοτύπων της υποταγής των γυναικών.
Η μονογαμία ως επιλογή
Η Χρντί ξεκίνησε την έρευνά της με το ερώτημα γιατί τα αρσενικά λανγκούρ (είδος πιθήκου) σκοτώνουν τα μικρά τους. Σύμφωνα με άρθρο της El Pais όμως, τα ευρήματά της την οδήγησαν σε μια ουσιαστική αναθεώρηση της σεξουαλικής δυναμικής: τα θηλυκά λανγκούρ δεν είναι ούτε παθητικά ούτε μονογαμικά από την «φύση» τους. Απεναντίας, εμφανίζουν ενεργή σεξουαλική συμπεριφορά, όπως την πολυγαμία, που έχει ως σκοπό τη σύγχυση της πατρότητας (αμφιβολία ή αβεβαιότητα σχετικά με την ταυτότητα του βιολογικού πατέρα) και την προστασία της απογόνου τους — δηλαδή, στρατηγικές προστασίας με στόχο την αναπαραγωγική επιτυχία.
Επιπλέον, η Χρντί προχώρησε να δείξει πως η μητρότητα και η φροντίδα των βρεφών δεν είναι αποκλειστικά μια εσωτερικευμένη, θηλυκή ιδιότητα. Η φροντίδα εξελίχθηκε μέσα από ισορροπίες συνεργασίας και ανταγωνισμού — ότι χαρακτηριστικά όπως η αίσθηση πρωτοβουλίας και η φιλοδοξία, παραδοσιακά θεωρούμενα ως «αρσενικά», υπάρχουν και στις θηλυκές μορφές όταν πρόκειται για την επιβίωση των απογόνων — προκαλώντας έτσι στερεοτυπικές απόψεις για τη μητρότητα και την πατρότητα
Η σεξουαλικότητα ως μέσο διαχείρισης συγκρούσεων
Η Έιμι Πάρις, μαθήτρια της Χρντί, εστίασε στους μπονόμπο και επεκτείνοντας τον διάλογο, κατέδειξε ότι σε αυτές τις κοινότητες τα θηλυκά ελέγχουν πόρους, σχηματίζουν ισχυρές συμμαχίες και διαδραματίζουν αποφασιστικό κοινωνικό ρόλο — αναδεικνύοντας τις ομάδες μπονόμπο ως πραγματικά μητριαρχικές. Επιπλέον, το σεξ σε αυτές τις ομάδες δεν σχετίζεται μόνο με την αναπαραγωγή: λειτουργεί ως μέσο διαχείρισης συγκρούσεων, επίλυσης εντάσεων και ενίσχυσης της συνοχής της ομάδας
Το άρθρο επισημαίνει ότι οι εν λόγω επιστημονικές αλλαγές δεν είναι πολιτικές αφηγήσεις, αλλά αποτέλεσμα μιας αλλαγής στην επιστημονική μεθοδολογία και αντιπροσωπεία: η διεύρυνση του επιστημονικού πεδίου ώστε να περιλαμβάνει τις φωνές των γυναικών οδήγησε σε εμβάθυνση των ερευνητικών ερωτημάτων και διεύρυνση των συμπερασμάτων
Συμπερασματικά, ο δαρβινικός φεμινισμός δεν προωθεί ιδεολογικές θέσεις περί υπεροχής των γυναικών, αλλά αναδεικνύει την πολυπλοκότητα της θηλυκής συμπεριφοράς, τη συχνότητα της σεξουαλικής πολυμορφίας και τη σημασία των στρατηγικών που χαράσσουν οι θηλυκοί οργανισμοί — αφαιρώντας έτσι την ιδέα ότι η σεξουαλική παθητικότητα είναι «φυσική» στα θηλυκά πλάσματα, αλλά αποτέλεσμα των δυναμικών των συμπεριφορών της διάφυλης σχέσης στα θηλαστικά.
Πηγή: www.in.gr