Η Simone de Beauvoir είχε ανακηρύξει την Brigitte Bardot ως «την πιο απελευθερωμένη γυναίκα της Γαλλίας». Ο Charles de Gaulle είχε δηλώσει πως η σταρ «φέρνει στη χώρα τόσο συνάλλαγμα, όσο και η αυτοκινητοβιομηχανία Renault». Ο φωτογράφος Christian Brincourt την είχε περιγράψει ως «λέαινα» λέγοντας πως «η καθάρια θηλυκότητά της είναι η ενσάρκωση του μοντέρνου. Η γυναικεία χειραφέτηση, αρνούμενη να υποκύψει στους κανόνες της κοινωνίας. Η γαλλική εικόνα της θηλυκότητας, με το σαγηνευτικό ντεκολτέ και το μοναδικό σούφρωμα των χειλιών, μια ομορφιά που κόβει την ανάσα». H Jane Birkin είχε δηλώσει «Είναι η πιο τέλεια γυναίκα του πλανήτη. Δεν έχει ούτε ένα ψεγάδι. Κι ένας Θεός ξέρει πόσο έψαξα για ψεγάδια. Μέχρι και οι πατούσες της είναι ωραίες». Όλα αυτά για την πρώην του συζύγου της, έτσι;
Ίσως ποτέ να μην υπάρξει πιο ηδονιστική παρουσία στο παγκόσμιο σινεμά από εκείνη της Brigitte Bardot. Η θρυλική Μπεμπέ (από τα αρχικά της B.B.) έγινε γρήγορα ένα από τα πιο αναγνωρισμένα sex symbols παγκοσμίως κι ένα έμβλημα της σεξουαλικής απελευθέρωσης του ’60.
Γύρισε 47 ταινίες, κοιμήθηκε με πάνω από 100 εραστές, άντρες και γυναίκες, παντρεύτηκε 4 φορές και σε ηλικία 26 ετών προσπάθησε να βάλει τέλος στη ζωή της. Θα ακολουθούσαν άλλες τρεις απόπειρες. Αν και αποσύρθηκε από τη βιομηχανία του θεάματος το 1973, παραμένει ένα σημαντικό σύμβολο της ποπ κουλτούρας.
Με αφορμή τα 90α της γενέθλιά της σήμερα, ας θυμηθούμε την πολυτάραχη ζωή της από εκείνο το πρώτο εξώφυλλο που εκτόξευσε την καριέρα της μέχρι την απομάκρυνσή της από τα φώτα της δημοσιότητας και την μεταμόρφωσή της σε ακροδεξιά φιγούρα της γαλλικής σκηνής.
Τα πρώτα χρόνια
Η Brigitte Bardot γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1934, κόρη ενός εύπορου εργοστασιάρχη. Αν και μεγάλωσε πλουσιοπάροχα, η παιδική της ηλικία καθόλου δε θύμιζε παραμύθι. Η οικογένειά της ήταν αρκετά συντηρητική και βίαιη. Ο πατέρας της της επέβαλε αυστηρούς κανόνες συμπεριφοράς ενώ η μητέρα της επέλεγε η ίδια τους φίλους που η Brigitte μπορούσε να κάνει παρέα ως παιδί. Μια μέρα, όταν εκείνη και η αδερφή της έσπασαν κατά λάθος ένα βάζο, παίζοντας στο σπίτι, ο πατέρας τους τις μαστίγωσε 20 φορές για τιμωρία. Μετά από αυτό, τους επέβαλε να του μιλάνε στον πληθυντικό. Όπως θα αποκάλυπτε χρόνια αργότερα η Bardot, αυτό το τραυματικό περιστατικό ήταν ο καταλύτης που την έκανε να επαναστατήσει.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, η μικρή Brigitte περνούσε ώρες σπίτι ακούγοντας μουσική και χορεύοντας στο υπνοδωμάτιό της. Βλέποντάς την, η μητέρα της ονειρεύτηκε για εκείνη μια καριέρα ως μπαλαρίνα και κάποιο καιρό αργότερα την έγραψε σε σχολή χορού. Σε ηλικία μόλις 14 ετών άρχισε να δουλεύει part time ως μοντέλο για τα περιοδικά Elle, Paris Match και Le Jardin des Modes. Έναν χρόνο μετά, είχε κλείσει το πρώτο της εξώφυλλο για το Elle. Εκείνο το εξώφυλλο της έφερε την πρώτη πρόταση για συμμετοχή σε ταινία του σκηνοθέτη Marc Allégret.
Όταν πήγε σπίτι και είπε στους γονείς της ότι θα περνούσε από οντισιόν, εκείνοι ήταν κατηγορηματικά κάθετοι. Ωστόσο, ο παππούς της τους έπεισε να την αφήσουν, λέγοντας «Αν είναι να βγει πουτάνα, ο κινηματογράφος δεν θα είναι ο λόγος».
Την ημέρα της οντισιόν, η Bardot συνάντησε τον 21χρονο τότε Roger Vadim, ο οποίος αργότερα την ειδοποίησε ότι δεν είχε πάρει τον ρόλο. Παρ’ όλα αυτά, οι δυο τους ερωτεύτηκαν. Οι γονείς της ήταν έξω φρενών όταν έμαθαν για τη σχέση τους. Ένας βράδυ ο πατέρας της της ανακοίνωσε πως την επόμενη κιόλας μέρα θα έφευγε για την Αγγλία όπου θα συνέχιζε τις σπουδές της. Με το που το άκουσε η Bardot έβαλε το κεφάλι της μέσα στον αναμμένο φούρνο. Οι γονείς της αναγκάστηκαν να δεχτούν τη σχέση των δύο νέων υπό τον όρο ότι θα τον παντρευόταν με το που έκλεινε τα 18.
Η Brigitte Bardot κατακτά το γαλλικό σινεμά
Στα 17 της ήρθε άλλο ένα εξώφυλλο για το Elle, το οποίο της χάρισε έναν μικρό ρόλο στην ταινία Crazy in Love. Ακολούθησαν κι άλλοι δευτερεύοντες ρόλοι, καθώς και ένας πρωταγωνιστικός στην ταινία Manina, the Girl in the Bikini. Το 1953 έπαιξε έναν μικρό ρόλο σε μια χολιγουντιανή παραγωγή που γυρίστηκε στο Παρίσι. Ήταν το Act of Love με πρωταγωνιστή τον Kirk Douglas. Κάπως έτσι πήρε μια γεύση από τη δημοσιότητα κι έλαβε την προσοχή των μίντια όταν εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών τον Απρίλιο του 1953.
Ακολούθησαν ρόλοι σε γαλλικές, ιταλικές αλλά και χολιγουντιανές παραγωγές. Μάλιστα, για την ιταλική ταινία Mio figlio Nerone (1956), η μελαχρινή Brigitte κλήθηκε από τον σκηνοθέτη να εμφανιστεί ως ξανθιά. Αντί να φορέσει περούκα, αποφάσισε να τα βάψει. Το αποτέλεσμα της άρεσε που αποφάσισε να το καθιερώσει, δημιουργώντας την εικόνα της Bardot όπως την ξέρουμε.
“@ModsOfDiversity: Brigitte Bardot Aged 15, she appeared on an 8 March 1950 cover of ELLE #DidYouKnow pic.twitter.com/DjL5TvJKNM”
— Elisabetta Pozzetto (@DONNEDIPROFILO) June 6, 2014
Και ο Θεός έπλασε τη Bardot
Η καριέρα της ήταν σε ανοδική πορεία, όταν ήρθε η ταινία που θα την έκανε παγκόσμια σταρ και σύμβολο του σεξ. Το 1956, η 22χρονη ηθοποιός πρωταγωνιστεί στην ταινία «Κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», σε σκηνοθεσία του συζύγου της, Roger Vadim. Η Bardot υποδύθηκε την άτακτη έφηβη που με την ομορφιά και τον ερωτισμό της, σκανδαλίζει τους κατοίκους μιας επαρχιακής πόλης.
Η ταινία έγινε επιτυχία σε όλο τον κόσμο, εκτοξεύοντας το όνομα της νεαρής σταρ στο πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου. Μάλιστα, στις ΗΠΑ, το «Κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία μέχρι τότε, ένα εντυπωσιακό ρεκόρ ειδικά για μια μη-αγγλόφωνη ταινία. Αυτή η ταινία ήταν το αποχαιρετιστήριο δώρο του Vadim προς τη Brigitte. Χώρισαν λίγους μήνες αργότερα, όταν έμαθε πως η Bardot τον απατούσε με τον συμπρωταγωνιστή της, Jean-Louis Trintignant. Παρά το διαζύγιο, παρέμεινε ο ένας στη ζωή του άλλου και ξανασυνεργάστηκαν στο μέλλον.
Ο όρος «σύμβολο του σεξ» καταχράζεται στις μέρες μας για να περιγράψει κάθε όμορφη γυναίκα του θεάματος. Η Bardot όμως τον μετουσίωνε. Η εικόνα της στο σινεμά ήταν συνώνυμη του σεξ, ένα τοτέμ του γυναικείου ερωτισμού. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τους ιστορικούς, ήταν ο ρόλος της Brigitte Bardot που ενέπνευσε τον όρο «sex kitten», για να περιγράψει την σεξουαλικά απελευθερωμένη νεαρή γυναίκα. Ο όρος θα καθιερωνόταν τη δεκαετία του ‘60 με το κίνημα της σεξουαλικής απελευθέρωσης και της γυναικείας χειραφέτησης να ακμάζει.
O Vadim θα δηλώσει για την ταινία: «Ήθελα διαμέσου της Brigitte, να αναπαραστήσω το κλίμα της εποχής, η Ζυλιέτ είναι ένα κορίτσι των καιρών της, που αποτινάσσει κάθε συναίσθημα ενοχής, κάθε ταμπού που της επιβάλλει η κοινωνία και της οποίας η σεξουαλικότητα είναι παντελώς απελευθερωμένη. Στην προπολεμική λογοτεχνία και τα φιλμ, θα την είχαν χαρακτηρίσει πόρνη. Στην εν λόγω ταινία, είναι μια πολύ νέα γυναίκα, γενναιόδωρη, καμιά φορά ανισόρροπη, και τελικά ασυγκράτητη, που δεν έχει καμιά άλλη δικαιολογία παρά τη γενναιοδωρία της».
Η ταινία είναι ιστορικά σημαντική και για έναν άλλο λόγο, πέραν από την ανάδειξη της Bardot σε sex symbol. Μετέτρεψε το μικρό και άγνωστο ψαροχώρι του Saint Tropez στον τουριστικό παράδεισο που γνωρίζουμε σήμερα.
Η δημιουργία ενός fashion icon
Κάπως έτσι δημιουργείται το χαρακτηριστικό brand της Brigitte Bardot: πλούσια και μακριά ξανθά μαλλιά, κρεπαρισμένα και γεμάτα μπούκλες. Η σταρ ήταν η έμπνευση πίσω από τη διάσημη κόμμωση «choucroute» (ξινολάχανο). Smokey eye με μαύρο eye-liner, κόκκινα ή ροζ χείλη οριοθετημένα με καφέ κραγιόν. Ρούχα σεξι και εφαρμοστά, ταγέρ, φούστες, φαρδιές ζώνες, μπαλαρίνες, τζιν, Τ-shirt. Έφερε στη μόδα τα καρό, μετά το περίφημο καρό νυφικό της, μια δημιουργία του Jacques Esterel, στον γάμο της με τον Charrier. Αυτό ήταν και το θέμα ενός πίνακα του Andy Warhol.
Η λαιμόκοψη Bardot (ένας ανοιχτός λαιμός που εκθέτει και τους δύο ώμους) πήρε το όνομά της. Έκανε δημοφιλή το μπικίνι στις πρώτες της ταινίες όπως το Manina. Την επόμενη χρονιά φωτογραφήθηκε επίσης με μπικίνι σε κάθε παραλία στη νότια Γαλλία κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ των Καννών. Το μπικίνι τη δεκαετία του ‘50 ήταν σχετικά καλά αποδεκτό στη Γαλλία, αλλά εξακολουθούσε να θεωρείται προκλητικό στην Αμερική. Επίσης, το 1956 ο σχεδιαστής παπουτσιών Repetto, δημιούργησε ένα ζευγάρι μπαλαρίνες για εκείνη που έγινε σήμα κατατεθέν της.
Το 1960, η Bardot κόβει την ανάσα με μια επιβλητική πόζα: φορά μόνο ένα μαύρο καλσόν, και κάθεται σταυροπόδι με τα γόνατα να καλύπτουν το στήθος της. Η πόζα είναι γνωστή ως «Πόζα Bardot». Την πόζα αυτή την μιμήθηκαν στο μέλλον μοντέλα και celebrities όπως η Lindsay Lohan, η Elle Macpherson, η Gisele Bündchen και η Rihanna.
Μια ζωή γεμάτη έρωτες
Οι φήμες της εποχής ήθελαν η Bardot να έχει κοιμηθεί με 100 άτομα, άντρες και γυναίκες. Η ίδια υπολόγιζε ότι είχε κάνει περίπου 17 σχέσεις. Παραδεχόταν ότι υπήρξε άπιστη λέγοντας: «Έφευγα όταν το παρόν γινόταν χλιαρό. Πάντα έψαχνα για πάθος. Γι’ αυτό ήμουν συχνά άπιστη. Και όταν το πάθος τελείωνε, ετοίμαζα βαλίτσες».
Μετά το διαζύγιο με τον Vadim, διατηρούσε δεσμό με τον Trintignant για δύο χρόνια αλλά χώρισαν όταν εκείνος πήγε φαντάρος και η Bardot τον απάτησε με τον μουσικό Gilbert Bécaud. Ο χωρισμός αυτός την κλόνισε συναισθηματικά με τον Τύπο να υποστηρίζει ότι η Bardot επιχείρησε να αυτοκτονήσει, κάτι που η ίδια αρνήθηκε.
Ακολούθησε μια αρκετά ταραγμένη περίοδος, αφού λίγες μετά τη φημολογούμενη απόπειρα ξεκίνησε μια σχέση με τον ηθοποιό Jacques Charrier και έμεινε έγκυος πολύ πριν παντρευτούν στις 18 Ιουνίου 1959. Το μοναχοπαίδι της Bardot, ο Nicolas-Jacques Charrier, γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1960.
Την ίδια χρονιά, κυκλοφορεί η ταινία «Η Αλήθεια», η καλύτερή της δουλειά, όπως θα υποστήριζε η ίδια. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης την υπέβαλε σε κουραστικά γυρίσματα, κάτι που την επηρέασε ψυχικά. Επιπλέον, η απροθυμία της να ασχοληθεί με το μωρό, η προδοσία του γραμματέως της, ο οποίος μετέφερε διάφορα μυστικά της στον Τύπο, η ασφυκτική πολιορκία των παπαράτσι και των θαυμαστών της, την οδήγησαν στα όριά της. Στα 26α γενέθλιά της επιχείρησε να αυτοκτονήσει, παίρνοντας υπνωτικά. Έπεσε σε κώμα κι επέζησε από θαύμα.
Ούσα ακόμη παντρεμένη έκανε σχέση με τον Glenn Ford και τον Sami Frey, με τον τελευταίο να θεωρείται η αιτία του διαζυγίου της το 1962. Ο γιος της, Nicolas μεγάλωσε με τον πατέρα του, στον οποίο η Bardot παρέδωσε πλήρη κηδεμονία. Αργότερα θα έλεγε σε συνέντευξή της πως δεν ήταν γεννημένη για να γίνει μάνα και θα προτιμούσε να είχε γεννήσει ένα μικρό κουτάβι. Είπε επίσης ότι έβλεπε το βρέφος σαν όγκο που μεγάλωνε στα σπλάχνα της. Όπως είναι φυσικό, οι δηλώσεις αυτές στεναχώρησαν βαθύτατα το παιδί της.
Από το 1963 έως το 1965 ήταν σε σχέση με τον μουσικό Bob Zagury. Τον επόμενο χρόνο, ο πολυεκατομμυριούχος playboy από τη Γερμανία Gunter Sachs, της στέλνει εκατοντάδες ροδοπέταλα και τη ζητά σε γάμο. Οι δυο τους παντρεύονται 3 βδομάδες μετά στο Λας Βέγκας. Το 1967 εμφανίζεται στο κόκκινο χαλί του Φεστιβάλ των Καννών, με το πλήθος να την κατακλύζει ασφυκτικά για ένα αυτόγραφο. Η συγκεκριμένη εμπειρία ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και έκτοτε δεν ξαναεμφανίστηκε δημοσίως με την ιδιότητα της ηθοποιού.
Την ίδια χρονιά, ούσα ακόμη παντρεμένη, ξεκινά το περίφημο ειδύλλιο με τον Serge Gainsbourg. Στο πρόσωπό της ο μουσικοσυνθέτης βρίσκει τη Μούσα του. Της γράφει δεκάδες τραγούδια, ανάμεσά τους και το super hot «Je t’aime… moi non plus», το οποίο θα απαγορευόταν από το Βατικανό όταν θα κυκλοφορούσε. Η Bardot μετά την ηχογράφηση του τραγουδιού (στο τέλος του οποίου η γυναικεία φωνή υποτίθεται πως έρχεται σε οργασμό), ζήτησε από το συνθέτη να μην το κυκλοφορήσει, κάτι που ο ίδιος δέχτηκε. Ο Gainsbourg θα πει για την Μπεμπέ «Είναι όλη η γκάμα των γυναικών. Και δεν έχει ούτε ένα χιλιόγραμμο προστυχιάς πάνω της, όσο φτηνά κι αν είναι τα σενάρια».
Όταν χώρισαν, της αφιέρωσε ένα τραγούδι – ύμνο: Initials BB. Εν τέλει, το «Je t’aime… moi non plus» το ακούσαμε στο διάσημο ντουέτο του Gainsbourg και την Jane Birkin, της νέας συντρόφου του. Η Birkin θα δήλωνε πως δέχτηκε να το κάνει μόνο και μόνο γιατί ζήλευε την Bardot. Μελλοντικά οι δύο γυναίκες θα πρωταγωνιστούσαν μαζί και η Birkin θα μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για την Μπεμπέ.
Ακολούθησαν κι άλλοι δυνατοί έρωτες με τον ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου Luigi «Gigi» Rizzi, τον John Gilmore , τον Warren Beatty και τον Laurent Vergez. Το 1974, η Bardot γιόρτασε τα 40 της χρόνια με μια γυμνή φωτογράφιση στο Playboy. Το 1975, έκανε σχέση με τον καλλιτέχνη Miroslav Brozek και πόζαρε για μερικά από τα γλυπτά του.
Στην παραμονή των 49ων γενεθλίων της, η Brigitte Bardot θα κάνει άλλη μια απόπειρα αυτοκτονίας, όταν πήρε υπερβολική δόση υπνωτικών ή ηρεμιστικών με κόκκινο κρασί και μετά περιπλανήθηκε στην παραλία, όπου βρέθηκε χωρίς τις αισθήσεις της. Σώθηκε και πάλι από θαύμα. Λίγα χρόνια αργότερα διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού αλλά ανάρρωσε γρήγορα.
Το 1992 παντρεύεται για 4η και τελευταία φορά με τον βιομήχανο Bernard d’Ormale, με τον οποίο είναι ακόμη μαζί. Ζουν μαζί στο Saint Tropez, εκεί που ξεκίνησε η παγκόσμια καριέρα της.
Φιλοζωία και… μισανθρωπιά
Αφού εμφανίστηκε σε περισσότερες από 40 ταινίες και ηχογράφησε πολλά μουσικά άλμπουμ, η Bardot αποφάσισε να αποσυρθεί και να επικεντρωθεί στον ακτιβισμό για τα δικαιώματα των ζώων. Το 1977 ηγείται μιας μεγάλης εκστρατείας για την απαγόρευση του κυνηγιού μωρών φώκιας, πράγμα που καταφέρνει την ίδια χρονιά. Από το 1986 είναι χορτοφάγος και δημιουργεί το δικό της ίδρυμα για την προστασία των ζώων.
Πολιτικά, η Bardot ήταν ανέκαθεν ακροδεξιά και ρατσίστρια. Τη δεκαετία του ‘60 υποστήριζε ανοιχτά τον Charles de Gaulle. Τα βιβλία της είναι ένα συνονθύλευμα ακραίων ρατσιστικών απόψεων, όπου μιλά εναντίον των ομοφυλόφιλων, της φυλετικής ανάμειξης, της μετανάστευσης, των προσφύγων, των γυναικών που ασχολούνται με την πολιτική και του Ισλάμ. Κατέκρινε τους μουσουλμάνους επειδή κατά τη γιορτή του Eid al-Adha σφάζουν αρνιά. «Η χώρα μου, η Γαλλία, η πατρίδα μου, η γη μου υφίσταται ξανά εισβολή από υπερπληθυσμό ξένων, ιδιαίτερα μουσουλμάνων» θα γράψει. Για αυτό το σχόλιο, ένα γαλλικό δικαστήριο της επέβαλε πρόστιμο 30.000 φράγκων.
Για τον ίδιο λόγο της επιβλήθηκε πρόστιμο για άλλο βιβλίο το 2004 για υποκίνηση φυλετικού μίσους. Το 2008, η Bardot καταδικάστηκε για υποκίνηση φυλετικού και θρησκευτικού μίσους όταν έστειλε στον Νικολά Σαρκοζί μια επιστολή, στην οποία τον καλούσε να απαγορεύσει στους μουσουλμάνους να σφάζουν αρνιά, χρησιμοποιώντας ωστόσο υβριστικό λόγο, μιλώντας για εισβολείς που καταστρέφουν τη χώρα της. Η δίκη ολοκληρώθηκε στις 3 Ιουνίου 2008, με καταδίκη και πρόστιμο 15.000 ευρώ. Η εισαγγελέας δήλωσε ότι είχε βαρεθεί να βλέπει την Bardot στο δικαστήριο για αδικήματα που σχετίζονται με τον ρατσισμό. Παρ΄όλα αυτά, η ηθοποιός θα ξανακαταδικαζόταν για τον ίδιο λόγο το 2021!
Το 2014, η Bardot έγραψε μια ανοιχτή επιστολή απαιτώντας την απαγόρευση της εβραϊκής τελετουργικής σφαγής σεχίτα. Σε απάντηση, το Ευρωπαϊκό Εβραϊκό Κογκρέσο δημοσίευσε μια δήλωση λέγοντας ότι «η Bardot έδειξε για άλλη μια φορά την ξεκάθαρη αναισθησία της για τις μειονοτικές ομάδες με το περιεχόμενο και το ύφος της επιστολής της… Μπορεί κάλλιστα να ενδιαφέρεται για την ευημερία των ζώων, αλλά η μακροχρόνια υποστήριξή της για την ακροδεξιά και τις διακρίσεις κατά των μειονοτήτων στη Γαλλία δείχνει μια συνεχή περιφρόνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Ο σύζυγος της Bardot, Bernard d’Ormale, είναι πρώην σύμβουλος του Jean-Marie Le Pen , πρώην αρχηγού του ακροδεξιού κόμματος Εθνικό Μέτωπο. Η Bardot εξέφρασε την υποστήριξή της στη Marie Le Pen, ηγέτιδα του Εθνικού Μετώπου (Εθνική Συσπείρωση), αποκαλώντας την «η Ιωάννα της Λωρέννης του 21ου αιώνα».
* Πηγή: Grace
Πηγή: www.in.gr