Ο τουρισμός το 2025 έχει καταφέρει και ενοχλεί χιλιάδες ντόπιων. Από την Βαρκελώνη, το Παρίσι, την Αθήνα ή την Ρώμη οι ορδές τουριστών ανταγωνίζονται την ψυχική ηρεμία των ντόπιων σε πάρα πολλά επίπεδα. Από το ζήτημα της στέγασης το οποίο έχει επιδεινωθεί από τη βραχυχρόνια μίσθωση, έως τις συγκοινωνίες, όπου ακόμα και η μετάβαση στον χώρο εργασίας σε high season σε τουριστικό μέρος μπορεί να γίνει κόλαση.
Μια μερίδα ταξιδιωτών έχουν ξεκινήσει και επιλέγουν να μην πάνε διακοπές σε ένα μέρος, όπου θα βρουν πολλές διαφορετικές εμπειρίες και εικόνες να «ρουφήξουν» και να φωτογραφηθούν. Πλέον η προσωπική και εις βάθος εμπειρία που έχει να προσφέρει ο αργός τουρισμός είναι τάση. Οι οριακά «κακοποιητικές» για τον ντόπιο πληθυσμό λίστες με τα «10 πράγματα που πρέπει να δεις στην πόλη» αντικαθίσταται από ένα πιο χαλαρό είδος διακοπών.
Βρίσκεις μια μικρή πόλη, ένα ορεινό χωριό ή ένα παραθαλάσσιο χωριό και αντί να τρέχεις σαν τον τρελό «να τα δεις όλα», πηγαίνεις στο καφενείο, πας για μια όμορφη πεζοπορία («κλέβοντας» μούρα και φρούτα στην διαδρομή, αγαπημένο σπορ), πας σε ένα από τα δεκάδες καταστήματα με ντόπια προϊόντα που τα παρασκευάζουν στη βιοτεχνία δίπλα και ουσιαστικά ζεις και μαθαίνεις.
Ο στόχος του αργού ταξιδιώτη δεν είναι να τα δει και να τα κάνει όλα, είναι να είναι παρών. Να υπάρχει στο μέρος που επέλεξε να γνωρίσει. Οι αργοί ταξιδιώτες αναζητούν τη σύνδεση με έναν τόπο και τους ανθρώπους του, όχι την μαζική κατανάλωση. Να βρεις που τρώνε οι ντόπιοι, που ψωνίζουν και πως ζουν.
Ένα γραφικό χωριουδάκι μπορεί να σε βοηθήσει να χαλαρώσεις πολύ πιο γρήγορα από όσο φαντάζεσαι.
Το αντίδοτο στο «κάψιμο» του εγκεφάλου σου
Την ώρα που η ζωή αντιγράφει τα κοινωνικά δίκτυα σε ταχύτητα, υπερδιέγερση και παραστάσεις, ίσως να χρειάζεται να ρίξεις ρυθμούς να μην «καείς».
Σε μια πετσέτα και να κοιτάς μια ώρα το αρμυρίκι που απολαμβάνεις την σκιά του στην παραλία. Σε ένα μπαλκόνι να παίζεις χαρτιά με θέα θάλασσα. Σύνδεση με τους ανθρώπους σου και σύνδεση με το περιβάλλον που βρίσκεσαι.
Δες, ζήσε, βίωσε και χρησιμοποίησε όσο λιγότερο μπορείς τις ηλεκτρονικές συσκευές σου.
Άσε και το παιδί να νιώσει την ύπαρξή του, ακόμα και να βαρεθεί
Δεν χρειάζεται να απασχολήσεις κανένα παιδί. Απασχολώντας τα παιδιά όλη την ώρα που είναι ξύπνια, με κινητά, τάμπλετ, δραστηριότητες και αθλήματα, μπορεί αυτό που χρειάζεστε να είναι μια απογευματινή βόλτα από άκρη σε άκρη στην παραλία. Η ζωή και οι εργασίες μας μας ωθούν ολοένα και πιο συχνά στην επαγγελματική εξουθένωση, το burnout, την ώρα που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τον ίδιο νευρωτικό -τουλάχιστον- τρόπο.
Που και αυτά τα δύσμοιρα πάνε από το σχολικό φροντιστήριο, στην εκμάθηση γλωσσών, στην δευτερεύουσα δραστηριότητα και μετά στο άθλημα. «Εργαζόμενοι» και τα παιδιά, των οποίων το μυαλό μπορεί να είναι πιο ανθεκτικό στην πληθώρα πληροφοριών, μπορεί και ευεργετικό, όμως συχνά τα οδηγεί και αυτά σε υπερδιέγερση, αϋπνία και οτιδήποτε σχετίζεται με τα δύο αυτά.
Η λύση που βρίσκει ο παιδικός εγκέφαλος στην βαρεμάρα είναι η φαντασία. Δηλαδή αν δεν πήξετε το πρόγραμμά σας «με πράγματα που δεν πρέπει να χάσετε», το «χειρότερο» σενάριο είναι το παιδί να πάρει 20 λεπτά με τον εαυτό του, με την ύπαρξή του, να χρησιμοποιήσει την φαντασία του και να σκεφτεί. Επίσης το καλοκαίρι είναι η καλύτερη περίοδος για διάβασμα για μικρούς και μεγάλους. Τα βιβλία είναι ψυχαγωγία και επιμόρφωση που δεν λαμβάνει κανείς από μια ανάρτηση.
Η μοναδική λύση είναι η επιβράδυνση των ρυθμών αυτών, η αποφυγή του αγχώδους τρόπου επίσκεψης μιας πόλης, με πρόγραμμα με 10 πράγματα που «πρέπει οπωσδήποτε να δεις» και η ύπαρξη του ατόμου στον τόπο που βρίσκεται. Όχι ως περσόνα, ως εργαζόμενος, ως χρήστης των κοινωνικών δικτύων, αλλά ως άνθρωπος ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους.
Δεν θέλεις πολλά. Ζήσε.
Τι χρειάζεστε για να ζήσετε ως «αργοί ταξιδιώτες»
Για αρχή πρέπει να βρείτε έναν προορισμό χωρίς πολλούς τουρίστες. Μετά θέλεις ένα σπίτι χωρίς πολυτέλειες του Πρώτου Κόσμου. Κάτι που να θυμίζει σπίτι. Ίσως ένα όμορφο μπαλκόνι να είναι η μοναδική πολυτέλεια που χρειάζεστε. Αν βρείτε περιοχές με μαθήματα από ντόπιους είναι κάτι το εξαιρετικό. Στο εξωτερικό αυτό γίνεται οργανωμένα με σεμινάρια. Στην Ελλάδα ανά περιοχές κάνουν μαθήματα ελληνικής μαγειρικής ή ελληνικών σε τουρίστες.
Αν είστε Έλληνας στην Ελλάδα, δεν λείπουν οι γνώσεις μαγειρικής ή τα μαθήματα ελληνικών. Όμως με λίγη ευγένεια παραπάνω, μπορείτε να μπείτε σε ένα τυροκομείο, μια βιοτεχνία που φτιάχνει χειροποίητα ζυμαρικά, να μαζέψετε καμιά ντοματούλα παρέα με τον αγρότη. Θα πείτε πέντε κουβέντες, θα μάθετε το πως «δένει» ο καρπός της ντομάτας, πως βάζεις πασσάλους για να κρατήσει το βάρος, να μην τις βάζετε στο ψυγείο κ.ο.κ.
Στην θέση της ντομάτας και του αγρότη μπορείτε να μάθετε το οτιδήποτε. Απλά η ενασχόληση με τη γη λειτουργεί καταπραϋντικά για τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Το ζήτημα δεν είναι πως θα χρησιμοποιήσετε τις νεοαποκτηθείσες γνώσεις σας. Το πιο πιθανό είναι να κάνετε ελάχιστα από αυτά στο μέλλον. Σιγά μην φτιάξεις δική σου φέτα.
Αλλά μαθαίνεις τον τρόπο ζωής των φυσιολογικών ανθρώπων που δεν εργάζονται και πεθαίνουν πάνω από ένα τηλέφωνο ή έναν υπολογιστή. Παίρνεις κάτι από τον πιο χαλαρό και άμεσο τρόπο σκέψης, σε αντίθεση με τις πολύπλοκες εργασίες που σου τρώνε τη ζωή.
Πράσινο, θάλασσα, ελευθερία και επούλωση του εγκεφάλου.
Ο αργός τουρισμός είναι σωτήριος για τους «γρήγορους εργαζόμενους»
Βλέπεις ανθρώπους χωρίς έντονο άγχος (και αυτό βοηθάει περισσότερο από όσο νομίζεις), γνωρίζεις παραδόσεις, επισκέπτεσαι τοπικές αγορές. Κυρίως υπάρχεις.
Δεν ετεροκαθορίζεσαι από οτιδήποτε, κλείνεις και τα πολλά κοινωνικά δίκτυα, κλείνεις τις συσκευές και ηρεμείς το μυαλό σου. Μπορείς να είσαι όλη μέρα στην παραλία με μια μάσκα, αναπνευστήρα και αντηλιακό;
Κάνεις αυτό που θέλεις να κάνεις, την ώρα που θέλετε να το κάνετε. Αφήνετε τα προγράμματα στην άκρη, σημαντικά είναι μόνο η βόλτα, η πεζοπορία και το μπάνιο στην παραλία. Με μια μικρή οργάνωση σε φαγητά και νερά/αναψυκτικά πριν κάθε μια από τις χαλαρές σας δραστηριότητες μπορείτε να κάτσετε την μισή σας μέρα στην φύση, να την χαρείτε και να γιατρέψετε το μυαλό σας.
Πηγή: www.in.gr