Στα 65 του χρόνια ο Αϊρτον Σένα δε νομίζω να βρισκόταν στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Μπορεί το πάθος του για τους αγώνες, η ευστροφία του να καταλαβαίνει αμέσως τι γίνεται με το αυτοκίνητο και να το λέει στους μηχανικούς για να το φτιάξουν, η ζωή του όλη, μέχρι τα 34, να ήταν αγώνες, όμως, όχι, στα 65 του θα είχε φύγει μακριά από το σπορ.
Ίσως να μη μπορούσε να βλέπει αμούστακα παιδιά στα 18 να μπαίνουν σε μονοθέσιο και να οδηγούν όπως τους λένε οι μηχανικοί από τα πιτς και η τηλεμετρία.
Όχι ότι δεν είναι καλοί οδηγοί και δε βγαίνουν από σχολές, ξεκινώντας από παιδάκια στα καρτ κι έπειτα σε μεγαλύτερα μονοθέσια, αλλά όταν κάνεις μια πίστα δεκάδες φορές στο playstation, κάπου κινείσαι σαν τηλεκατευθυνόμενος, ακολουθώντας τις ίδιες γραμμές, μη ξεφύγεις πόντο και κάνεις λάθος.
Ο Σένα ήταν αλλιώς – βέβαια σε άλλη εποχή, χωρίς τα σύγχρονα συστήματα – όπως και όλοι της γενιάς του και πόσω μάλλον οι προηγούμενες γενιές.
Κι ήταν διαφορετικός διότι έβαζε όπισθεν σε βροχή και χωρίς να βλέπει, έκανε κρις κραφτ το μονοθέσιο στην πίστα, βούταγε για προσπέραση εκεί που κανένας δεν θα το σκεφτόταν.
Ήταν μια άλλη πάστα οδηγού και δεν ξέρω αν ζούσε τι θα είχε διδάξει -αν θα το έκανε- σε μελλοντικούς οδηγούς.
Δυστυχώς αυτό δεν το μάθαμε ποτέ, διότι εκείνη την Πρωτομαγιά του 1994 στην Ιμολα ο κόσμος σάστισε.
Όλος ο πλανήτης, μεγάλοι και μικροί, άνδρες και γυναίκες, έβλεπαν πώς το μονοθέσιο της Williams δεν έστριψε στην Ταμπουρέλο και πήγε ευθεία στις μπαριέρες. Το γερμένο κεφάλι στο κίτρινο-πράσινο-μπλε κράνος του Αϊρτον Σένα, μαρτυρούσε την ανείπωτη τραγωδία.
Τα ρολόγια σταμάτησαν. Θα μπορούσε ίσως και η γη να μη γυρίζει, αν γινόταν, αρκεί να γύριζε πίσω αυτός ο σπουδαίος οδηγός.
Ήταν κορυφαίος πριν φύγει εκεί ψηλά. Έγινε θρύλος στο πέρασμα των χρόνων και κάθε φορά, τέτοια μέρα, που τον θυμάμαι, τα δάκρυα δεν συγκρατιούνται, διότι τον έβλεπα από πολύ μικρός στα γκραν πρι στην τηλεόραση, μαζί με άλλους, απίστευτους οδηγούς.
Όμως ο Σένα, κάτι επειδή ήταν κορυφαίος, και παγκόσμιος πρωταθλητής 3 φορές, και με ρεκόρ που καταρρίφθηκαν χρόνια αργότερα, κάτι που έφυγε νέος, μόλις 34 ετών, κάτι που ήταν Βραζιλιάνος με τη λατρεία που συνεπάγεται, έμεινε στην ιστορία.
Και ο θάνατός του αποτέλεσε εφαλτήριο ώστε να ληφθούν μέτρα και η Formula 1 να γίνει πολύ πιο ασφαλής για να μη θρηνούμε απώλειες.
Κάθε Πρωτομαγιά, λοιπόν, ας κρατήσουμε και δύο λουλούδια, διότι πάντα, θα θυμίζει εΣένα!
Πηγή: www.newsit.gr